Verbum

зва́да, -ы, ж.

Сварка, склока, разлад.

|| прым. зва́дны, -ая, -ае.

звадзі́ць, зваджу́, зво́дзіш, зво́дзіць; зак., каго (што).

Адвесці куды-н. і прывесці назад.

З. хворага да ўрача.

зва́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (разм.).

Тое, што і звада.

звадкава́ны, -ая, -ае (спец.).

Ператвораны ў вадкі стан.

З. газ.

зва́длівы, -ая, -ае (разм.).

1. Схільны да звадак, звадніцтва.

Звадлівая суседка.

2. Які суправаджаецца звадкамі, з’яўляецца звадкай.

Звадлівыя адносіны.

|| наз. зва́длівасць, -і, ж.

зва́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які займаецца звадкамі.

|| ж. зва́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зва́дніцкі, -ая, -ае.

зва́днічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Учыняць звадкі.

|| наз. зва́дніцтва, -а, н.

звадыя́ш, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Зводнік, падбухторшчык.

|| ж. звадыя́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. звадыя́цкі, -ая, -ае.

зважа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., на каго-што і з дадан. (звычайна з адмоўем).

Звяртаць увагу на каго-, што-н., надаваць значэнне каму-, чаму-н.

Ён ні на што не зважае.

○

Зважай! — каманда, якая азначае: стаяць навыцяжку, нерухома.

зва́жыць¹, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., каго-што.

Вызначыць вагу каго-, чаго-н. або адважыць пэўную колькасць чаго-н.

З. тавар.

З. паўкілаграма цукру.

|| звар. зва́жыцца, -жуся, -жышся, -жыцца.