Verbum

заа... (гл. зоа...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «зоа...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: заалогія, заапарк, заатэхнік, зааферма, зааэкспарт.

заадно́, прысл.

1. Сумесна, у згодзе з кім-н. (быць, дзейнічаць).

Я з. з сябрамі.

2. Адначасова з чым-н., мімаходам.

Захапі там з. і вядро ў хату.

заакія́нскі, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за акіянам, які прыбыў, прывезены з-за акіяна.

Заакіянскія краіны.

З. місіянер.

Заакіянскія тавары.

заакці́раваць гл. акціраваць.

заало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае жывёльны свет.

|| прым. заалагі́чны, -ая, -ае.

З. парк (месца, дзе ўтрымліваюцца для паказу жывёлы). З. атлас.

заапа́рк, -а, мн. -і, -аў, м.

Заалагічны парк.

|| прым. заапа́ркаўскі, -ая, -ае (разм.).

заара́ць¹, -ару́, -арэ́ш, -арэ́; -аро́м, -араце́, -ару́ць; -ары́; заара́ны і заво́раны; зак., што.

Аручы, засыпаць зямлёй.

З. лубін.

З. носам зямлю (перан.: упасці ніцма; разм.).

|| незак. заво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

заара́ць², -ару́, -арэ́ш, -арэ́; -аро́м, -араце́, -ару́ць; -ары́; зак. (разм.).

Пачаць араць.

|| незак. заво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

заарганізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак., каго-што (разм., неадабр.).

Арганізуючы, надаць справе фармальны характар, не даць праявіцца ініцыятыве.

|| наз. заарганізава́насць, -і, ж.

заарка́ніць гл. арканіць.