Verbum

апара́тная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж.

Памяшканне, у якім устаноўлена апаратура.

апарату́ра, -ы, ж., зб.

Сукупнасць апаратаў для якой-н. работы; абсталяванне лабараторыі, цэха і інш.

Набыць новую апаратуру.

|| прым. апарату́рны, -ая, -ае.

апара́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст, які кіруе апаратамі (у 1 знач.).

2. Работнік апарату (у 3 знач.; разм.).

|| ж. апара́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).

апаро́с, -у, м. (спец.).

Роды ў свінні і самак іншых жывёл (вожыка, барсука).

апартаме́нты, -аў, адз. апартаме́нт, -а, М -нце, м.

Вялікія раскошныя пакоі; кватэра.

|| прым. апартаме́нтны, -ая, -ае.

апартуні́зм, -у, м.

1. Яўныя і больш тонкія формы падману, пэўнае недагаворванне, утойванне з боку больш інфармаванага або дасведчанага ўдзельніка размовы, што выкарыстоўваецца з карыслівымі мэтамі.

2. Прыстасавальніцтва, згодніцтва, беспрынцыповасць у палітычнай барацьбе.

|| прым. апартуністы́чны, -ая, -ае.

апартуні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік апартунізму.

|| ж. апартуні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. апартуні́сцкі, -ая, -ае.

апартэі́д, -у, М -дзе, м.

Крайняя форма расавай дыскрымінацыі якой-н. групы насельніцтва аж да тэрытарыяльнай ізаляцыі яе.

Ахвяры апартэіду.

апаршы́вець гл. паршывець.

апа́рына, -ы, мн. -ы, -рын, ж. (разм.).

Паглыбленае месца на балоце, якое не зарасло травою ці мохам; акно.

Уваліцца ў апарыну.