Verbum

падбрэ́хіч, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., пагард.).

Той, хто ўгодліва або з якой-н. мэтай дагаджае каму-н., падтрымлівае каго-н.

падбухто́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто падбухторвае.

|| ж. падбухто́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. падбухто́ршчыцкі, -ая, -ае.

падбухто́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго (што) (разм.).

1. Падбіць што-н. зрабіць (звычайна дрэннае, заганнае).

П. да спрэчак.

2. Настроіць супраць каго-н.

П. сына супраць бацькі.

|| незак. падбухто́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падбухто́рванне, -я, н.

падбяга́ць гл. падбегчы.

падбяро́завік, -а, мн. -і, -аў, м.

Ядомы грыб з буравата-чорнай шапкай, які расце ў бярэзніку.

падва́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., каго.

Падазваць птушак або звяроў, падрабіўшы іх голас.

П. цецерука.

|| незак. падва́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

падва́га, -і, ДМ -ва́зе, мн. -і, -ва́г, ж.

Рычаг для пад’ёму цяжару.

|| прым. падва́жны, -ая, -ае.

падвадны́ гл. падвесці.

падвае́нне гл. падвоіцца, падвоіць.

падва́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Прыстасаванне ў паравых і інш. машынах у выглядзе стрыжня для рэгуліроўкі сілы або хуткасці руху чаго-н., рычаг.

2. Тоўстая жэрдка, пры дапамозе якой прыпадымаюць цяжары; вагар.

|| прым. падва́жнікавы, -ая, -ае.