Verbum

гардэро́бная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж.

Тое, што і гардэроб (у 2 знач.).

гардэро́бшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Служачы пры гардэробе (у 2 знач.).

|| ж. гардэро́бшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. гардэро́бшчыцкі, -ая, -ае.

гаржэ́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Палоска футра, якую жанчыны носяць замест каўняра.

|| прым. гаржэ́тачны, -ая, -ае.

гарка́віць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -віць; незак.

Мець гаркаваты прысмак.

Смятана г.

гарка́вы, -ая, -ае.

Гаркаваты.

Г. пах дыму.

|| наз. гарка́васць, -і, ж.

гарката́, -ы́, ДМ -каце́ і гарко́та, -ы, ДМ -ко́це, ж.

1. Горкі смак, пах.

Г. ў роце.

Есці гаркату.

2. перан. Пачуццё горычы як вынік якіх-н. няўдач.

Г. на сэрцы.

га́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра сабаку: злосна гаўкаць, брахаць.

2. перан., што і без дап. Моцна і груба крычаць на каго-н. (разм.).

|| аднакр. га́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. га́рканне, -я, н.

гарко́та гл. гарката.

гарлаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Доктар, спецыяліст па хваробах вуха, горла, носа; ларынголаг.

гарлаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

1. Глыбокая і звужаная адтуліна ў чым-н.

Г. вулкана.

2. Выраз для шыі ў адзенні.

Г. ў блузцы цеснаватая.

|| прым. гарлаві́нны, -ая, -ае.