Verbum

гваздавы́ гл. гвозд.

гваздану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., аднакр. (разм.).

Моцна ўдарыць чым-н.

Г. кулаком.

гваздзі́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Травяністая шматгадовая расліна сямейства гваздзіковых з яркімі кветкамі і вострым пахам.

|| прым. гваздзіко́вы, -ая, -ае.

Г. пах.

гваздзі́ка, -і, ДМ -дзіцы, ж., зб.

Высушаныя бутоны гваздзіковага дрэва, якія выкарыстоўваюцца як прыправа.

|| прым. гваздзіко́вы, -ая, -ае.

Г. алей.

гваздзіко́вы, -ая, -ае.

1. гл. гваздзік.

2. у знач. наз. гваздзіко́выя, -ых. Сямейства двухдольных раслін, да якіх адносіцца гваздзік, кукаль і інш.

гвалт, -у, М -лце, м.

1. Прымяненне фізічнай сілы ў адносінах да каго-н.

Партызаны помсцілі немцам за г. і здзекі.

2. Прымусовае ўздзеянне на каго-, што-н.

Чыніць г.

3. у знач. прысл. гва́лтам. Супраць волі, жадання, сілай.

Гвалтам пасадзіць у машыну.

4. Крык, лямант.

Кожны вечар у хаце стаяў г.

5. у знач. выкл. Кліч аб ратунку ў выпадку небяспекі (разм.).

Г., ратуйце!

гвалтава́нне, -я, н.

1. гл. гвалтаваць.

2. Тое, што і гвалт (у 1 і 2 знач.).

гвалтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак., каго-што.

1. Чыніць гвалт (у 1 і 2 знач.).

Г. чыю-н. волю.

2. Сілай прымушаць да палавой сувязі.

|| зак. згвалтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. гвалтава́нне, -я, н.

гвалтаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто гвалтуе, гвалціць.

гвалто́ўніцкі, -ая, -ае.

Звязаны з дзейнасцю гвалтаўніка.

Гвалтоўніцкія метады.