Verbum

гуа́на, нескл., н.

Памёт дзікіх птушак, які скарыстоўваецца на ўгнаенне.

гуа́ш, -ы, ж.

Непразрыстая фарба, а таксама карціна, малюнак, выкананыя гэтай фарбай.

|| прым. гуа́шавы, -ая, -ае.

гу́ба, -ы, мн. -ы, губ, ж.

Тоўсты, падобны на капыт грыб, які паразітуе на дрэвах і выклікае гніенне драўніны.

|| прым. гу́бавы, -ая, -ае.

губа́¹, -ы́, мн. гу́бы і (з ліч. 2, 3, 4) губы́, губ, Д -а́м, ж.

Скурна-мускульная рухомая складка, якая ўтварае край рота.

Верхняя г.

Сціснуць губы.

Кусаць губы (таксама перан.: выражаць злосць, незадавальненне).

|| памянш. гу́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

|| прым. губны́, -а́я, -о́е.

губа́², -ы́, мн. гу́бы і (з ліч. 2, 3, 4) губы́, губ, Д -а́м, ж.

Назва марскіх заліваў і бухт на поўначы Расіі.

Анежская г.

губа́³, -ы́, ж. (разм.).

Гаўптвахта.

Пасадзіць на губу.

губа́сты, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і губаты.

губа́ты, -ая, -ае (разм.).

3 вялікімі тоўстымі губамі¹.

губашлёп, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., груб.).

Разява, расцяпа.

губерна́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Начальнік якой-н. тэрытарыяльнай адзінкі ў некаторых краінах.

|| прым. губерна́тарскі, -ая, -ае.