Verbum

паме́раць гл. мераць.

паме́рзнуць, -ну, -неш, -не; паме́рз, -ме́рзла; -ні; зак.

1. (1 і 2 ас. адз. не ўжыв.). Загінуць ад марозу (пра многіх, многае).

Кветкі памерзлі.

2. Прабыць некаторы час на морозе, на холадзе.

Колькі мы памерзлі на дварэ.

памеркава́цца, -мярку́юся, -мярку́ешся, -мярку́ецца; -мярку́йся; зак.

Прыйсці да ўзаемнага пагаднення, паладзіць.

Мы з ім як-небудзь памяркуемся.

памеркава́ць, -мярку́ю, -мярку́еш, -мярку́е; -мярку́й; зак.

1. Усебакова разгледзець, абдумаць што-н., дзелячыся сваімі думкамі, меркаваннямі.

Давайце разам памяркуем і вырашым, што будзем рабіць далей.

2. Падумаўшы, разважыць, прыйсці да якога-н. вываду.

Ён памеркаваў і згадзіўся.

паме́рклы, -ая, -ае.

Няяркі, цьмяны.

П. малюнак.

паме́ркнуць гл. меркнуць.

паме́рлы, -ая, -ае.

Які памёр, перастаў жыць.

Шанаваць памяць памерлых (наз.).

паме́рці, -мру́, -мрэ́ш, -мрэ́; -мро́м, -мраце́, -мру́ць; памёр, -ме́рла; -мры́; зак.

1. Перастаць жыць.

Маці даўно памерла.

П. ад ран.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Знікнуць, спыніцца (кніжн.).

Справа нашых бацькоў не памрэ.

|| незак. паміра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. паміра́нне, -я, н.

паме́сны, -ая, -ае (кніжн.).

Які мае адносіны да валодання зямлёй і да карыстання ёю на аснове феадальных правоў.

П. лад.

паме́сце, -я, мн. -і, -яў, н.

Зямельнае ўладанне памешчыка.

Буйное п.