апа́лубка, -і,
1.
2. Драўляная ці металічная форма, якая
апа́лубка, -і,
1.
2. Драўляная ці металічная форма, якая
апалу́шкі, -шак.
Невялікія начоўкі для ачысткі зерня ў хатніх умовах.
апалчэ́нец, -нца,
Чалавек, які ўступіў у апалчэнне, удзельнік, баец апалчэння.
||
||
апалчэ́нне, -я,
Ваеннае фарміраванне, якое ствараецца ў час надзвычайных абставін для дапамогі рэгулярнай арміі на добраахвотных пачатках з асоб, якія вызвалены ад вайсковай службы.
||
апа́лы, -ая, -ае.
1. Які асыпаўся, апаў з дрэў
2. Які нізка апусціўся, абвіс.
3. Схуднелы.
4.
апа́льны, -ая, -ае.
Які знаходзіцца ў апале.
апа́льшчык, -а,
Той, хто паліць печы ў службовым памяшканні або працуе ў кацельнай.
||
||
апаля́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны;
Зрабіць падобным на палякаў па мове, звычаях
||
||
||
апа́мятацца, -аюся, -аешся, -аецца;
1. Апрытомнець, прыйсці да памяці; зноў пачаць спакойна разважаць і дзейнічаць.
2. Адумаўшыся, зразумець сваю памылку.
3. Агледзецца, заўважыць.
апанава́ць, 1 і 2
1. Ахапіць, авалодаць (пра фізічны стан, настрой
2. Напасці ў вялікай колькасці, акружыць, накінуцца.
3. З’явіцца ў вялікай колькасці (
||