Verbum

пачуццё, -я́, мн. пачу́цці, -яў, н.

1. чаго і якое. Здольнасць усведамляць, перажываць, разумець што-н. на аснове адчуванняў, уражанняў.

П. гордасці за сваю радзіму.

П. ўласнай годнасці.

П. гумару.

П. новага.

2. Каханне, прыхільнасць да каго-н.

Вялікае п.

Бацькоўскае п. да дзяцей.

пачуццёвы, -ая, -ае.

1. З моцна выражанай палавой цягай.

Пачуццёвая асалода.

2. Схільны да задавальнення цялесных, фізічных пачуццяў.

П. чалавек.

|| наз. пачуццёвасць, -і, ж.

пачу́ць гл. чуць¹.

пачці́вы, -ая, -ае.

1. Паважны, шаноўны, добразычлівы; які выказвае павагу, пашану да каго-н.

П. чалавек.

П. паклон.

Пачціва (прысл.) прывітацца.

2. перан. Вялікі, значны (разм.).

На пачцівай адлегласці.

|| наз. пачці́васць, -і, ж. (да 1 знач.).

Праяўляць п. да каго-н.

пачы́м, прысл. (разм.) Колькі каштуе, па якой цане.

П. тварог? П. яблыкі?

пачы́н, -у, м.

1. Ініцыятыва, пачынанне якой-н. справы.

Падтрымаць п. наватараў.

Узяць на сябе п. у чым-н. (праявіць ініцыятыву).

2. Пачатак якой-н. справы (разм.).

пачына́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто пачынае што-н., заснавальнік.

Пачынальнікі новай літаратуры.

|| ж. пачына́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

пачына́нне, -я, мн. -і, -яў, н. (кніжн.).

Пачатая кім-н. справа.

Цудоўнае п.

Падтрымаць п. перадавікоў.

пачына́цца гл. пачацца.

пачына́ць гл. пачаць.