Verbum

гаро́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і агароднік.

|| ж. гаро́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. гаро́дніцкі, -ая, -ае.

гаро́дніна, -ы, ж., зб.

Тое, што і агародніна.

|| прым. гаро́днінны, -ая, -ае.

гаро́дніцтва, -а, н.

Тое, што і агародніцтва.

гаро́днічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і агароднічаць.

гаро́дчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тое, што і агародчык.

|| прым. гаро́дчыкавы, -ая, -ае.

гаро́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які пастаянна жыве ў горы, нястачы; гарапашнік.

|| ж. гаро́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. гаро́тніцкі, -ая, -ае.

гаро́тны, -ая, -ае.

Няшчасны, поўны гора, нястач, бедны.

Г. чалавек.

Гаротнае жыццё.

|| наз. гаро́тнасць, -і, ж.

гаро́х, -у, М -у і -ро́се, м.

Расліна сямейства бабовых з насеннем у стручках, а таксама само круглае насенне гэтай расліны.

Нашчыпаць гароху.

|| памянш.-ласк. гаро́шак, -шку, м. Зялёны г.

|| прым. гаро́хавы, -ая, -ае.

◊

Гарохавы вянок — адмова ў каханні.

Пудзіла гарохавае (разм., неадабр.) — пра смешна ці безгустоўна адзетага чалавека.

гаро́хавінне, -я, н.

Тое, што і гарашыны.

гаро́хавіны, -він.

Тое, што і гарашыны.