Verbum

гарнізо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вайсковыя часці, размешчаныя ў якім-н. населеным пункце, крэпасці.

|| прым. гарнізо́нны, -ая, -ае.

Гарнізонная служба.

гарні́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Агародніна, крупы, бульба і пад. як дадатак да рыбных і мясных страў.

Г. з макароны.

|| прым. гарні́рны, -ая, -ае.

гарні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на горне.

гарніту́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Поўны падбор, камплект прадметаў пэўнага прызначэння.

Спальны г.

Г. адзення.

|| прым. гарніту́рны, -ая, -ае.

гарніту́ра, -ы, ж. (спец.).

Камплект друкарскіх шрыфтоў аднаго малюнка, але розных памераў.

гарну́цца, гарну́ся, го́рнешся, го́рнецца; гарні́ся; незак.

1. да каго-чаго. Пяшчотна туліцца, лашчыцца.

Г. да мацеры.

2. перан. Старацца быць бліжэй да каго-н., сімпатызуючы каму-н. або маючы на ўвазе якую-н. выгаду.

Г. да дзяўчыны.

Радня да радні горнецца.

3. Мець ахвоту да чаго-н.

Г. да працы.

гарну́ць, гарну́, го́рнеш, го́рне; гарні́; незак., каго-што.

1. Выцягваць, выграбаць што-н. дробнае, збіраючы ў адно месца.

Г. бульбу з печы.

2. перан. Набываць надта многа чаго-н. для сябе; прагна хапаць.

Ён горне да сябе ўсё.

3. Пяшчотна прыхіляць, туліць да сябе.

Маці гарнула сына да грудзей.

Ведаю, куды ты горнеш (перан.: схіляеш думку, справу).

4. Прыцягваць, прывабліваць (разм.).

Тэатр гарнуў і вабіў моладзь.

гарну́шак, -шка, мн. -шкі, -шкаў, м. (разм.).

Невялічкі гаршчок.

|| прым. гарну́шкавы, -ая, -ае.

гарня́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

1. Тое, што і горнарабочы.

2. Горны інжынер або студэнт горнай навучальнай установы.

|| прым. гарня́цкі, -ая, -ае.

гаро́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Тое, што і агарод.

|| прым. гаро́дны, -ая, -ае.