Verbum

паўно́чна-ўсхо́дні, -яя, -яе.

Які мае адносіны да паўночнага ўсходу — напрамку паміж поўначчу і ўсходам.

П. вецер.

паўно́чнік¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Жыхар, ураджэнец Поўначы.

|| ж. паўно́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

паўно́чнік², -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто не кладзецца спаць да позняй ночы.

|| ж. паўно́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

паўно́чны¹ гл. поўнач¹.

паўно́чны² гл. поўнач².

паўпаваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

Няпоўны паварот, палавіна кругавога павароту.

паўпаліто́, нескл., н.

Кароткае, не ніжэй за калені, паліто.

паўпі́сваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Упісаць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. прапушчаныя словы.

паўправаднікі́, -о́ў, адз. паўправадні́к, -а́, м. (спец.).

Рэчывы, электраправоднасць якіх пры хатняй тэмпературы меншая, чым у металаў і большая, чым у дыэлектрыкаў.

|| прым. паўправадніко́вы, -ая, -ае.

Паўправадніковая ўстаноўка (на паўправадніках).

паўпусты́ня, -і, мн. -і, -ты́нь, ж.

Геаграфічная зона, якая з’яўляецца пераходнай паміж пустыняй і стэпам.

|| прым. паўпусты́нны, -ая, -ае.