Verbum

патэнтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Выдаць (выдаваць) патэнт (у 1 знач.) на што-н.

П. вынаходніцтва.

|| зак. таксама запатэнтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

патэ́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Магчымасць, тое, што існуе ў скрытым выглядзе і можа праявіцца пры пэўных умовах.

патэнцыя́л, -у, м.

1. Фізічная велічыня, што характарызуе сілавое поле ў дадзеным пункце (спец.).

2. перан. Ступень магутнасці ў якіх-н. адносінах, сукупнасць сродкаў, неабходных для чаго-н. (кніжн.).

Ваенны п. (рэсурсы для вядзення вайны). Эканамічны п. краіны.

патэнцыя́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Які існуе ў патэнцыі; магчымы.

Патэнцыяльная энергія.

Патэнцыяльныя сілы.

патэ́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (кніжн.).

Наяўнасць патэтычнага тону, патэтычнага элемента ў чым-н.

Сказаць што-н. з патэтыкай.

патэты́чны, -ая, -ае (кніжн.).

Поўны пафасу, усхваляваны, страсны.

П. стыль.

Патэтычная прамова.

|| наз. патэты́чнасць, -і, ж.

патэфо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Партатыўны грамафон з рупарам усярэдзіне.

|| прым. патэфо́нны, -ая, -ае.

Патэфонныя іголкі.

паў...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае:

1) палавіну чаго-н., у палавінным памеры, напр.: паўакружнасць, паўгадавы, паўвалока;

2) не зусім або амаль, напр.: паўдзікі, паўпісьменны, паўзабыты, паўстацыянар;

3) не да канца, не ў поўнай меры, напр.: паўляжаць, паўсядзець;

4) з прыметамі дзвюх розных уласцівасцей, двух відаў, дзвюх парод, напр.: паўкачэўнік, паўсабака-паўвоўк, паўюнак-паўпадлетак, паўшаўковы.

паўабаро́т, -а, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

Няпоўны, на чвэрць круга паварот фігуры.

П. кола.

Стаяць паўабаротам (у знач. прысл.).

паўасве́тлены, -ая, -ае.

Недастаткова, слаба асветлены.

П. пакой.