Verbum

патра́ціцца гл. траціцца.

патра́ціць гл. траціць.

патрашы́ць, -рашу́, -ро́шыш, -ро́шыць; -ро́шаны; незак., каго (што).

Вымаць вантробы.

П. курыцу.

П. сумкі (перан.: даставаць усё, што ў іх знаходзіцца; разм.).

|| зак. вы́патрашыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны.

патро́іцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́іцца; зак.

Павялічыцца, узмацніцца ўтрая.

Рады барацьбітоў патроіліся.

|| незак. патро́йвацца, -аецца.

патро́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., што.

Павялічыць, узмацніць утрая.

П. намаганні.

П. энергію.

|| незак. патро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. патро́йванне, -я, н.

патро́йны, -ая, -ае.

Які складаецца з трох частак, трайны.

П. канат.

патро́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Гільза з капсулем, зарадам і куляй (або шротам).

Баявыя патроны.

2. Полая трубка, цыліндр для ўсталявання чаго-н. у розных прыстасаваннях, прыборах (спец.).

|| прым. патро́нны, -ая, -ае.

патро́н², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У Старажытным Рыме: асоба, якая брала пад сваю апеку бедных.

2. Гаспадар прадпрыемства, фірмы.

3. перан. Заступнік, абаронца (кніжн.).

патро́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Задняя частка канала ствала агнястрэльнай зброі, куды ўкладваецца патрон¹ (у 1 знач.).

патро́ху, прысл.

1. У невялікай колькасці, нямнога.

Ён есць п., але часта.

2. Паступова, з цягам часу.

Хворы пачаў п. папраўляцца.