Verbum

патра́ва, -ы, ж.

1. Знішчэнне, псаванне пасеваў, траў жывёлай.

Ахова азімых пасеваў ад патравы.

2. Страва, яда.

З салам і жук п. (з нар.).

|| прым. патра́ўны, -ая, -ае.

патраві́ць гл. травіць².

патрана́ж, -у, м.

Рэгулярнае аказанне лячэбна-прафілактычнай дапамогі ў дамашніх умовах немаўлятам і некаторым катэгорыям хворых.

|| прым. патрана́жны, -ая, -ае.

Патранажная сястра.

патрана́т, -у, М -на́це, м.

1. У Старажытным Рыме: форма апекі, якая ажыццяўлялася патронамі² (у 1 знач.).

2. Форма выхавання дзяцей, якія страцілі бацькоў, у сем’ях працоўных па даручэнні дзяржаўных органаў.

|| прым. патрана́тны, -ая, -ае.

патране́са, -ы, мн. -ы, -не́с, ж. (уст.).

Апякунка ў дабрачыннай установе.

патранта́ш, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сумка, перавязь з гнёздамі для патронаў.

|| прым. патранта́шны, -ая, -ае.

патрапа́ны, -ая, -ае.

Які страціў першапачатковы выгляд ад працяглага або неахайнага карыстання.

Патрапаная вопратка.

П. часопіс.

патрапа́цца гл. трапацца.

патрапа́ць гл. трапаць.

патра́піць, -плю, -піш, -піць; зак. (разм.).

1. у каго-што, на што. Папасці, пацэліць.

Не п. рукой у рукаў.

2. Апынуцца дзе-н., трапіць куды-н.

Як ты сёння патрапіла аж у горад?

3. каму. Дагадзіць.

Яму цяжка п.

4. з інф. Змагчы, здолець зрабіць што-н.

Я не патрапіў дакладна адказаць ім.

|| незак. патрапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.