Verbum

патлі́вы, -ая, -ае.

Які моцна і часта пацее.

Патлівыя рукі.

|| наз. патлі́васць, -і, ж.

патлусце́ць гл. тлусцець.

па́тлы, -аў (разм., пагард.).

Доўгія нерасчэсаныя валасы; кудлы.

пато́к, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Імкліва цякучая водная маса, рака, ручай.

Бурны п.

Веснавыя патокі.

2. перан. Маса вадкасці, паветра, якая імкліва цячэ, распаўсюджваецца.

П. лавы.

П. газу.

П. святла.

П. слёз.

П. слоў.

П. бежанцаў.

3. Паточная вытворчасць (спец.).

Выраб матораў арганізаваны па прынцыпе патоку.

4. Частка агульнага саставу навучэнцаў, раздзеленых для правядзення якіх-н. заняткаў, экзаменаў.

Выпускнікі аднаго патоку.

патолагаана́там, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Урач, спецыяліст па паталагічнай анатоміі.

пато́ля, -і, ж.

1. Спачувальныя адносіны да слабейшых, спагада.

Адчуваць патолю з боку каго-н.

2. Патуранне, патаканне.

Не даваць патолі сыну.

3. Задаволенасць, супакоенасць.

Гэта паездка прынесла мне патолю.

пато́мны¹, -ая, -ае.

1. Які ад роду належыць да якога-н. саслоўя (уст.).

П. дваранін.

2. Карэнны, спрадвечны.

П. лесаруб.

пато́мны², -ая, -ае.

Які выдаецца па тамах.

Патомнае выданне.

пато́мства, -а, н., зб.

1. Маладое пакаленне ў адносінах да старэйшых, бацькоў.

Не пакінуў патомства (не меў дзяцей). Жаўна са сваім патомствам (з дзіцянятамі).

2. Людзі будучых пакаленняў.

Подзвігі народа будзе помніць удзячнае п.

пато́нчванне гл. патанчыць.