Verbum

пасы́лка², -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

У логіцы: суджэнне, якое служыць асновай для вываду.

Правільная п.

пасы́льны, -ая, -ае.

Які служыць для пасылкі куды-н. з даручэннямі.

Пасыльная машына.

Выклікаць каго-н. праз пасыльнага (наз.).

па́сынак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Няродны сын для мужа ці жонкі ў сям’і.

Адносіцца да каго-, чаго-н. як да пасынка (перан.: нядобразычліва, абыякава).

2. Бакавы парастак расліны (спец.).

|| прым. па́сынкавы, -ая, -ае.

пасы́пацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -плецца; зак.

Пачаць сыпацца.

Пасыпаўся пясок.

Пасыпаліся жарты (перан.).

пасы́паць, -плю, -плеш, -пле; -паны; зак., што.

Пакрыць чым-н. сыпкім.

П. падлогу апілкамі.

П. хлеб соллю.

|| незак. пасыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

пасыхо́дзіцца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -дзіцца; -дзімся, -дзіцеся, -дзяцца; зак.

Сысціся — пра ўсіх, многіх.

На кірмаш пасыходзіліся людзі з розных вёсак.

пасыхо́дзіць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -дзіць; -дзім, -дзіце, -дзяць; зак.

Сысці — пра ўсіх, многіх.

пасыце́ць гл. сыцець.

пасьба́ гл. пасвіць.

пасья́нс, -у, м.

Расклад карт паводле пэўных правіл для забавы ці варажбы.

Раскладваць п.

|| прым. пасья́нсны, -ая, -ае.