Verbum

гарба́та, -ы, ДМ -ба́це, ж.

Чай.

гарба́ты, -ая, -ае.

1. Які мае горб (у 1 знач.).

Г. стары.

2. у знач. наз. гарба́ты, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Гарбун.

Гарбатага магіла выправіць.

3. Выгнуты, з гарбінкай.

Г. нос.

|| наз. гарба́тасць, -і, ж.

гарба́ціцца, -ба́чуся, -ба́цішся, -ба́ціцца; незак. (разм.).

Тое, што і горбіцца.

Чалавек гарбаціцца.

|| зак. згарба́ціцца, -ба́чуся, -ба́цішся, -ба́ціцца.

гарба́ціць, -ба́чу, -ба́ціш, -ба́ціць; -ба́чаны; незак., што (разм.).

Тое, што і горбіць.

Г. плечы.

|| зак. згарба́ціць, -ба́чу, -ба́ціш, -ба́ціць; -ба́чаны.

гарбе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак. (разм.).

Старанна, настойліва працаваць над чым-н.; карпець.

Г. над дысертацыяй.

гарбі́на, -ы, мн. -ы, -бі́н, ж.

Акруглы выступ на чым-н., выпукласць.

|| памянш. гарбі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Нос з гарбінкай.

гарбо́к гл. горб.

гарбу́з, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Расліна сямейства гарбузовых з паўзучым сцяблом і з вялікімі шарападобнымі пладамі, а таксама сам плод гэтай расліны.

|| прым. гарбузо́вы, -ая, -ае.

гарбу́зік, -а, мн. -і, -аў, м.

Гарбузовае семечка.

Падсушыць гарбузікі.

гарбу́знік, -у, м.

Гарбузовае націнне.