Verbum

баро́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор, які сам запісвае змены атмасфернага ціску.

баро́даўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -давак, ж.

Невялікая цвёрдая нарасць на скуры чалавека, на кары дрэў і інш.

|| прым. баро́давачны, -ая, -ае.

баро́даўчаты, -ая, -ае.

Пакрыты бародаўкамі.

Б. твар.

баро́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. гл. барада.

2. Выступ у якой-н. прыладзе (ключы, касе́, хамуце і пад.).

Б. ключа.

баро́ка, нескл., н.

Мастацкі стыль 16—18 стст., які вызначаўся дэкаратыўнай пышнасцю дэталей.

Беларускае б.

|| прым. баро́чны, -ая, -ае.

баро́метр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыбор для вымярэння атмасфернага ціску.

Ртутны б.

2. перан., чаго. Паказчык якіх-н. змен, стану чаго-н.

Б. грамадскай думкі.

Літаратурны б.

|| прым. бараметры́чны, -ая, -ае.

Бараметрычныя паказчыкі.

баро́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дваранскі тытул, ніжэйшы за графскі, а таксама асоба, якая мае такі тытул.

|| ж. баране́са, -ы, мн. -ы, -не́с.

|| прым. баро́нскі, -ая, -ае.

Б. замак.

баро́нства, -а, н.

1. Тытул барона.

2. зб. Бароны.

З’ехалася б.

3. Уладанне барона.

баро́цца, бару́ся, бо́рашся, бо́рацца; бары́ся; незак.

Узяўшыся адпаведным чынам, старацца пакласці на лапаткі адзін другога; дужацца.

барс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйная драпежная жывёліна сямейства кашэчых з плямістай поўсцю.

Снежны б.

|| прым. ба́рсавы, -ая, -ае.