Verbum

паслявае́нны, -ая, -ае.

Які адбываецца, існуе пасля вайны.

П. перыяд.

паслядо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які прытрымліваецца якога-н. вучэння і кіруецца ім у сваёй дзейнасці.

П.

Скарыны.

|| ж. паслядо́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

паслядо́ўны, -ая, -ае.

1. Які бесперапынна ідзе адзін за адным.

Паслядоўныя этапы работы.

2. Лагічна абгрунтаваны, які заканамерна вынікае з чаго-н.

П. вывад.

П. ход думак.

Разважаць паслядоўна (прысл.).

|| наз. паслядо́ўнасць, -і, ж.

пасляза́ўтра, прысл.

На наступны дзень пасля заўтрашняга.

Паедзем п.

|| прым. пасляза́ўтрашні, -яя, -яе.

паслясло́ўе, -я, мн. -і, -яў, н.

Заключная заўвага або заключны артыкул да твора.

па́сма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Некалькі нітак або валокнаў, складзеных удоўж.

П. лёну, канапель.

2. Адна з частак, на якія дзеліцца маток пражы (спец.).

3. Пучок валасоў, прылеглых адзін да аднаго або зліплых.

пасма́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак.

1. што. Прыгатаваць смажаннем.

2. каго-што. Сасмажыць усё, многае або ўсіх, многіх.

3. што і без дап. Смажыць некаторы час.

пасме́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

Смяяцца або насміхацца злёгку, трохі.

Сядзіць і пасмейваецца.

пасме́ць гл. смець.

пасме́шышча, -а, н.

1. Той, з каго (або тое, з чаго) смяюцца, кпяць.

Быць усеагульным пасмешышчам.

2. Здзек, асмяянне.

Выставіць каго-н. на п.