Verbum

бардзю́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шлячок, які абрамляе край шпалераў, тканіны і пад., а таксама наогул паласа, невысокае ўзвышэнне, якое абрамляе што-н.

Язмінавы б.

|| прым. бардзю́рны, -ая, -ае.

бардо́, нязм. і бардо́вы, -ая, -ае.

Цёмна-чырвоны.

Фарба бардо.

Бардовая сукенка.

бар’е́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Перагародка, якая ставіцца як перашкода на бегавой дарожцы, арэне цырка і інш.

2. Наогул перашкода для чаго-н.

Супрацьапоўзневы б.

3. Рыса перад кожным з удзельнікаў дуэлі, якую яны не павінны пераступаць пры стральбе (уст.).

4. перан. Тое, што перашкаджае ажыццяўленню чаго-н., затрымлівае развіццё адпаведнай дзейнасці.

Гукавы б.

|| прым. бар’е́рны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

ба́ржа, -ы, мн. -ы, барж і -аў, ж.

Грузавое несамаходнае судна, звычайна пласкадоннае.

Везці гравій на баржах.

Б.-цыстэрна.

|| прым. ба́ржавы, -ая, -ае.

баржо́м, -у, м. і баржо́мі, нескл., ж.

Лекавая мінеральная вада, якую здабываюць у горадзе Баржомі.

Піць б.

|| прым. баржо́мны, -ая, -ае.

Баржомныя крыніцы.

ба́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Грузавое несамаходнае рачное судна без палубы.

Цягнуць барку.

|| прым. ба́рачны, -ая, -ае.

Б. каркас.

баркаро́ла, -ы, мн. -ы, -о́л, ж.

Лірычная песня венецыянскіх лодачнікаў, а таксама інструментальны ці вакальны твор у стылі такой песні.

барка́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Вялікая шматвёславая лодка.

2. Невялікі параход або цеплаход, які буксіруе грузавыя судны.

3. У гарбарнай і футравай вытворчасці: цыліндрычны бак для перамешвання скур у вадкасці.

|| прым. барка́сны, -ая, -ае.

барку́н, -у́, м.

Травяністая меданосная расліна сямейства бабовых з белымі і жоўтымі кветкамі.

|| прым. баркуно́вы, -ая, -ае.

ба́рмен, -а, мн. -ы, -аў, м.

Уладальнік бара¹ ці афіцыянт у бары¹ (у 1 знач.).

|| ж. ба́рменка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак (разм.).

|| прым. ба́рменскі, -ая, -ае.