пая́ц, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Клоўн, блазен (уст.).
2. перан. Пра чалавека, які крыўляецца, вядзе сябе, як клоўн.
пая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; незак., што.
Апрацоўваць што-н. нагрэтым да вадкага стану металам, металічным сплавам для злучэння, змацавання.
П. вядро.
|| наз. пая́нне, -я, н. і па́йка, -і, ДМ -йцы, ж. (спец.).
|| прым. пая́льны, -ая, -ае.
Паяльная лямпа (пераносная награвальная гарэлка для паяння, распайвання).