Verbum

па́сак, -ска, мн. -скі, -скаў, м.

1. Вузкі доўгі кавалак чаго-н. (тканіны, скуры і пад.); рэмень, шнурок, матуз і пад.

Кроіць скуру на паскі.

Падперазацца паскам.

2. Шырокая рыска, палоска на чым-н.

Рыжая карова з белымі паскамі на спіне.

3. Частка збруі — рэмень, працягнуты ад адной аглоблі да другой цераз падсядзёлак.

пасалаве́лы, -ая, -ае (разм.).

Невыразны, мутны ад стомленасці, ап’янення і пад. (пра вочы).

пасалаве́ць гл. салавець.

пасаладзі́ць гл. саладзіць.

пасалі́ць гл. саліць.

пасарамаці́ць гл. сарамаціць.

пасаро́мецца гл. саромецца.

пасаро́міць, -млю, -міш, -міць; -млены; зак.

1. каго (што). Зрабіць так, каб было сорамна каму-н.

П. свавольнікаў.

2. каго-што. Зняславіць, абняславіць.

Не п. гонару бацькоў.

пасаска́кваць і пасаско́кваць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -ае; -аем, -аеце, -аюць; зак.

Саскочыць — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх.

Хлопцы пасаскоквалі з коней.

пасаскраба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і пасаскрэ́бваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Саскрэбці ўсё, многае.