Verbum

пана́дны, -ая, -ае.

Такі, што прыцягвае да сябе якімі-н. якасцямі, прывабны.

П. выгляд.

П. смех.

|| наз. пана́днасць, -і, ж.

панадто́чваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Надтачыць; зрабіць даўжэйшым усё, многае.

П. вяроўкі.

панажо́ўшчына, -ы, ж. (разм.).

Бойка, у якой прымяняюцца нажы, халодная зброя.

Прычынай забойства была п.

панажы́, -о́ў, адз. по́наж, -а, м. (спец.).

Прылада ў ткацкім станку ў выглядзе дзвюх або некалькіх дошчачак пад кроснамі, пры дапамозе якіх нагамі прыводзяцца ў рух ніты.

панажыва́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца; зак.

Нажыцца, разбагацець — пра ўсіх, многіх.

Многія панажываліся за гэтыя гады.

панажыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., што і чаго.

Нажыць паступова што-н. (пра маёмасць).

паназнача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. каго (што). Прызначыць на якую-н. пасаду, працу ўсіх, многіх.

2. што. Устанавіць, вызначыць што-н. усім, многім.

П. пенсіі.

панака́зваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каму і без дап.

Наказаць, паведаміць усім, многім.

панакіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і панакі́дваць, -аю, -аеш, -ае, -аны; зак.

1. чаго. Накідаць многа чаго-н.

П. смецця на падлогу.

2. што. Накінуць, уздзець адно за другім усё, многае.

панаклада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і панакла́дваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што і чаго.

1. Накласці на што-н. ці куды-н. вялікую колькасць чаго-н.

П. дроў на машыны.

2. Аблажыць многіх падаткамі.