Verbum

памані́ць гл. маніць.

пама́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Папраўленае месца ў напісаным тэксце.

Пісаць трэба без памарак.

памарне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Змарнець (пра многае, многіх).

Расліны без сонца памарнелі.

памаро́зіць, -ро́жу, -ро́зіш, -ро́зіць; -ро́жаны; зак., што.

Даць замерзнуць, знішчыць, сапсаваць марозам або абмарозіць (звычайна пра многіх, многае).

П. усю бульбу.

П. вушы.

памару́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; зак.

Пачакаць рабіць што-н., затрымаць адказ, рашэнне на некаторы час.

П. з адказам.

пама́рыць гл. ма́рыць.

памары́ць гл. мары́ць.

пама́сліць гл. масліць.

памаўза́, -ы́, ДМ -е́, Т -о́й (-о́ю), мн. -ы́, -о́ў, м. і ж. (разм.).

Шкоднік, свавольнік.

Які гэты кот п.!

памаўзлі́вы, -ая, -ае (разм.).

1. Шкадлівы.

Да чаго ж памаўзлівая кошка!

2. Ласы, прагны да чаго-н. смачнага, прыгожага.

П. на ласункі.

|| наз. памаўзлі́васць, -і, ж.