Verbum

гане́бны, -ая, -ае.

Варты асуджэння, ганьбавання.

Г. ўчынак.

|| наз. гане́бнасць, -і, ж.

гане́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Праследаванне з мэтай прыгнёту, забароны чаго-н.

Падвергнуць ганенню.

гане́ц, -нца́, мн. -нцы́, -нцо́ў, м.

Чалавек, якога паслалі з тэрміновым паведамленнем.

гані́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто праследуе, прыгнятае каго-н.

|| ж. гані́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

гано́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

Невялікі плыт.

|| прым. гано́чны, -ая, -ае.

ганта́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Цвік, якім прыбіваюць гонту.

ганто́вы гл. гонта.

гантэ́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Ручны гімнастычны снарад звычайна ў выглядзе двух металічных шароў, злучаных кароткай рукаяткай.

Практыкаванне з гантэлямі.

|| прым. гантэ́льны, -ая, -ае.

ганча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Паляўнічы сабака, прывучаны гнаць звера.

ганча́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Майстар па вырабе глінянага посуду.

|| прым. ганча́рскі, -ая, -ае.