Verbum

папы́хкваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Выпускаць час ад часу дым, пару.

П. люлькай.

На станцыі папыхкваў паравоз.

папяле́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

1. Ператварацца ў попел (разм.).

Папялела хата ў агні.

2. Набываць колер попелу.

Познім летам папялеюць зоркі.

папяліста-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. попельны, з попельным адценнем, напр.: папяліста-блакітны, папяліста-жамчужны, папяліста-каштанавы, папяліста-русы, папяліста-сівы, папяліста-шэры.

папялі́сты, -ая, -ае.

Які мае колер попелу.

Папялістае неба.

папялі́шча, -а, мн. -ы, -лі́шч і -лішчаў, н.

Тое, што і пажарышча.

папяльні́к, -пельніка́, мн. -пельнікі́, -пельніко́ў, м. (спец.).

Ніжняя частка топкі, куды падае попел.

папяро́вы, -ая, -ае.

1. гл. папера.

2. перан. Канцылярска-бюракратычны.

Папяровая цяганіна.

папяро́к, прысл. і прыназ. з Р.

У напрамку шырыні чаго-н.

Разрэзаць п.

П. канавы ляжыць кладка.

папяро́са, -ы, мн. -ы, -ро́с, ж.

Папяровая трубка з тытунём для курэння (звычайна праз муштук).

|| памянш. папяро́ска, -і, ДМ -ро́сцы, мн. -і, -сак, ж.

|| прым. папяро́сны, -ая, -ае.

Папяросная папера (вельмі тонкая).

папяро́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Папярочны брус.