Verbum

апусце́нне гл. пусцець.

апусце́ць гл. пусцець.

апусці́цца, -ушчу́ся, -у́сцішся, -у́сціцца; зак.

1. Перамясціцца ў больш нізкае становішча; знізіцца.

Бусел апусціўся на луг.

2. на што і без дап. Наблізіўшыся да паверхні зямлі, ахінуць, ахутаць што-н.

Вячэрні змрок апусціўся на горад.

3. без дап. Спусціўшыся, перагарадзіць доступ куды-н.

Заслона апусцілася.

Шлагбаум апусціўся.

4. перан. Перастаць клапаціцца пра свой знешні выгляд, дрэнна паводзіць сябе ў маральных адносінах.

Апусціўся чалавек.

|| незак. апуска́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. апушчэ́нне, -я, н.

апусці́ць, -ушчу́, -у́сціш, -у́сціць; -у́шчаны; зак.

1. каго-што. Перамясціць у больш нізкае становішча.

А. сцяг.

2. што. Схіліць, нахіліць.

А. галаву.

А. вочы (скіраваць позірк уніз).

3. каго-што. Змясціць у што-н. куды-н. уніз.

А. пісьмо ў паштовую скрынку.

4. Перавесці з вертыкальнага становішча ў гарызантальнае, адчыняючы або зачыняючы што-н.

А. шлагбаум.

5. што. Зрабіць пропуск, выключыць.

Пры чытанні а. слова.

6. каго-што. Занядбаць, запусціць.

А. гаспадарку.

|| незак. апуска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. апуска́нне, -я, н.

|| наз. апушчэ́нне, -я, н.

апу́ха, -і, ДМ апу́се, м.

1. гл. апушы́ць.

2. Футравая абшыўка па краях адзення, абутку.

А. даражэй кажуха (прымаўка).

апуха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Тое, што і пухнуць.

Рукі апухаюць.

апу́хлы, -ая, -ае (разм.).

Які апух.

А. твар.

|| наз. апу́хласць, -і, ж.

апу́хнуць гл. пухнуць.

апу́шына, -ы, мн. -ы, -шын, ж.

Дошка ля краю даху, страхі; застрэшніца.

апу́шыць, -шыць; безас.; зак., каго-што (разм.).

Занадта павялічыцца ў аб’ёме, раздзьмуцца (пра жывот).

Апушыла жывот.