Verbum

паля́паць гл. ляпаць.

паляпша́цца гл. палепшыцца.

паляпша́ць гл. палепшыць.

паляпшэ́нне гл. палепшыць.

паля́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік палярных экспедыцый, работнік палярных станцый.

|| ж. паля́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

паля́рны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да полюса (у 1 і 2 знач.), звязаны з дзейнасцю на полюсе, каля полюса.

П. клімат.

Палярная станцыя.

Палярныя групы атамаў.

2. перан. Цалкам супрацьлеглы каму-, чаму-н. (кніжн.).

Палярныя погляды.

3. Звязаны з наяўнасцю дадатных ці адмоўных зарадаў (спец.).

Палярныя групы атамаў.

|| наз. паля́рнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

паляры́на, -ы, мн. -ы, -ры́н, ж.

Накідка на плечы, звычайна кароткая (не даходзіць да пояса), а таксама верхняя частка паліто, сукенкі ў форме такой накідкі.

Паліто з палярынай.

|| прым. паляры́нны, -ая, -ае.

палясо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Лясны вартаўнік, ляснік.

|| прым. палясо́ўшчыцкі, -ая, -ае.

палята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. Прабыць некаторы час у палёце.

2. Пабегаць да стомы (разм.).

Хлапчукі паляталі, паляталі ды змагліся.

паляўні́цтва, -а, н.

Занятак паляваннем.