Verbum

пантало́ны, -аў.

1. Тое, што і штаны (уст.).

2. Частка ніжняй жаночай бялізны ў выглядзе трусоў свабоднага крою.

панталы́к, -у, м. (разм.).

У выразах: збіцца з панталыку —

1) збянтэжыцца, зблытацца, страціць разуменне;

2) пачаць весці няправільны спосаб жыцця;

збіць з панталыку —

1) выклікаць замяшанне, заблытаць;

2) прымусіць адступіць ад правільных думак, меркаванняў; штурхнуць на што-н. нядобрае.

пантамі́ма, -ы, мн. -ы, -мі́м, ж.

Мімічны спектакль без слоў.

|| прым. пантамі́мны, -ая, -ае і пантамімі́чны, -ая, -ае.

пантанёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ваеннаслужачы інжынерных войск, які займаецца навядзеннем і абслугоўваннем пантонаў.

|| прым. пантанёрскі, -ая, -ае.

панто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пласкадоннае судна, якое служыць апорай для наплаўнога моста, якіх-н. часовых збудаванняў.

2. Плывучы мост.

Навесці п. цераз раку.

|| прым. панто́нны, -ая, -ае.

панто́флі, -фель і -фляў, адз. панто́фель, -фля, м. і панто́фля, -і, ж.

Дамашнія туфлі, звычайна без заднікаў; шлёпанцы.

па́нты, -аў.

Маладыя рогі маралаў, якія выкарыстоўваюцца для вырабу лекавых сродкаў.

|| прым. па́нтавы, -ая, -ае.

пантэі́зм, -у, м.

Рэлігійна-філасофскія погляды, паводле якіх Бог атаясамліваецца з прыродай.

|| прым. пантэісты́чны, -ая, -ае.

пантэі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік пантэізму.

|| ж. пантэі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. пантэі́сцкі, -ая, -ае.

пантэо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Манументальны будынак — месца пахавання славутых дзеячаў.

2. У старажытных грэкаў і рымлян: храм, прысвечаны ўсім багам.

3. Сукупнасць багоў якой-н. рэлігіі (кніжн.).