Verbum

панашыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што і чаго.

1. Нашыць вялікую колькасць чаго-н.

П. сукенак.

2. Прышыць многа зверху чаго-н.

П. кішэні на камбінезон.

панаяда́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца; зак.

Наесціся — пра ўсіх, многіх.

Усе панаядаліся ўдосталь.

панаязджа́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Наехаць, з’ехацца ў адно месца ў вялікай колькасці.

Панаязджала шмат людзей на кірмаш.

па́нда, -ы, ДМ па́ндзе, мн. -ы, -аў, ж.

Два віды млекакормячых жывёлін атрада драпежных: вялікая панда, або бамбукавы мядзведзь (сямейства мядзведзяў), і малая панда (сямейства янотавых).

|| прым. па́ндавы, -ая, -ае.

па́ндус, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Нахіленая пляцоўка, якая замяняе лесвіцу, а таксама служыць для ўезду аўтамашын і экіпажаў на мост, у гараж і пад.

пандэмі́я, -і, ж.

Павальная эпідэмія, што ахоплівае вялікія рэгіёны, цэлыя краіны.

|| прым. пандэмі́чны, -ая, -ае.

панегі́рык, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

1. У антычныя часы: красамоўная прамова хвалебнага зместу, у тым ліку ў літаратурным творы.

2. перан. Празмерная пахвала; хвалебны водзыў аб кім-, чым-н.

|| прым. панегіры́чны, -ая, -ае.

панегіры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто складае, гаворыць панегірыкі.

пане́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Незамужняя дачка пана.

2. Маладая дзяўчына.

|| памянш.-ласк. пане́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

панервава́цца гл. нервавацца.