Verbum

шату́н¹, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (спец.).

Рухомая дэталь, якая злучае поршань з валам рухавіка.

|| прым. шату́нны, -ая, -ае.

шату́н², -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Мядзведзь, які блукае зімой па лесе, а не спіць у берлагу.

Мядзведзь-ш.

ша́ты, -аў.

1. Пышнае дарагое адзенне.

Апрануцца ў ш.

2. перан. Покрыва; тое, што пакрывае, укрывае каго-, што-н.

Снегавыя ш.

Пад шатамі дрэў.

шатэ́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек з цёмна-русымі, каштанавымі валасамі.

|| ж. шатэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

шаўкаві́на, -ы, ж. (спец.).

Шаўковае валакно, нітка.

|| прым. шаўкаві́нны, -ая, -ае.

шаўкаві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Нітка, валасок шоўку.

шаўкаві́сты, -ая, -ае.

Падобны на шоўк, гладкі, мяккі.

Шаўкавістая папера.

Шаўкавістыя валасы.

|| наз. шаўкаві́стасць, -і, ж.

шаўкаві́ца, -ы, ж.

Тое, што і шаўкоўніца.

шаўкаві́чны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да здабывання шоўку ад тутавага шаўкапрада, а таксама да шаўкоўніцы (шаўкавіцы).

Ш. чарвяк (вусень шаўкапрада). Шаўкавічныя плантацыі.

шаўкаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па шаўкаводстве.