Verbum

упа́йваць гл. упаяць.

упа́йка гл. упаяць.

упакава́ць гл. пакаваць.

упако́вачны, -ая, -ае.

Які прызначаны, служыць для ўпакоўкі.

Упаковачная папера.

упако́ўванне гл. пакаваць.

упако́ўваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Тое, што і пакаваць.

упако́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, ж.

1. гл. пакаваць.

2. мн. -і, -ко́вак. Матэрыял, якім пакуюць.

У. з цэлафану.

упако́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік па ўпакоўцы чаго-н.

|| ж. упако́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

упалі́ць, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены: зак., што.

Прымусіць гарэць.

Ледзь упаліла сырыя дровы.

|| незак. упа́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. упа́льванне, -я, н.

упа́лы, -ая, -ае.

1. Які ўваліўся, запаў унутр чаго-н.

Упалыя вочы.

2. перан. Аслабелы, слабы (пра голас).

Гаварыць упалым голасам.