Verbum

патало́к, -лка́, м. (спец.).

Найбольшая вышыня пад’ёму лятальнага апарата, а таксама (разм.) наогул мяжа, найбольш магчымая норма чаго-н.

патамі́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -то́міцца; -то́мімся, -то́міцеся, -то́мяцца; зак.

Стаміцца — пра ўсіх, многіх.

патамі́ць, -тамлю́, -то́міш, -то́міць; зак., каго (што).

Стаміць усіх, многіх.

П. коней у дарозе.

патана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Тое, што і тануць.

Вёска патанае ў садах.

патанне́ць гл. таннець.

патану́ць гл. тануць.

патанчы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́цца; зак.

Стаць танчэйшым (гл. тонкі ў 1 знач.).

Нітка патанчылася.

|| незак. патанча́цца, -а́ецца і пато́нчвацца, -аецца.

|| наз. патанчэ́нне, -я, н. і пато́нчванне, -я, н.

патанчы́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -то́нчаны; зак., што.

Зрабіць танчэйшым (гл. тонкі ў 1 знач.).

П. дрот.

|| незак. патанча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і пато́нчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. патанчэ́нне, -я, н. і пато́нчванне, -я, н.

патанчэ́лы, -ая, -ае.

Які стаў тонкім, танчэйшым.

Патанчэлая шыя.

патанчэ́ць гл. танчэць.