Verbum

але́йнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і алейшчык.

але́йны, -ая, -ае.

1. гл. алей.

2. Выкананы фарбамі, расцёртымі на алеі, звязаны з выкарыстаннем такіх фарбаў.

А. жывапіс.

Алейная фарба.

3. Які дае алей, з якіх вырабляецца алей (пра расліны).

Алейныя культуры.

4. Які адносіцца да вытворчасці алею.

А. завод.

але́йня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Прадпрыемства па вырабе алею.

але́йшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па вырабе алею; алейнік.

александры́т, -у, М -ры́це, м.

Каштоўны камень, які змяняе свой колер ад ізумруднага (днём) да цёмна-чырвонага (пры штучным асвятленні).

аленегадо́вец, -до́ўца, мн. -до́ўцы, -до́ўцаў, м.

Спецыяліст па аленегадоўлі.

аленегадо́ўля, -і, ж.

Развядзенне аленяў як галіна жывёлагадоўлі.

|| прым. аленегадо́ўчы, -ая, -ае.

Аленегадоўчая гаспадарка.

але́ніна, -ы, ж.

Мяса аленя як ежа.

але́ніха, -і, мн. -і, -ніх, ж.

Самка аленя.

але́нь, -я, мн. -і, -яў, м.

Парнакапытная жвачная млекакормячая жывёліна з галінастымі рагамі і кароткім хвастом.

|| прым. але́невы, -ая, -ае.