Verbum

пама́заннік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Той, хто памазаны на царства, манарх.

пама́зацца гл. мазацца.

пама́заць¹, -ма́жу, -ма́жаш, -ма́жа; -ма́ж; -ма́заны; зак., каго (што) (уст.).

Учыніць над кім-н. абрад памазання.

пама́заць² гл. мазаць¹.

памазо́к, -зка́, мн. -зкі́, -зко́ў, м.

Невялічкі пэндзаль для змазвання чаго-н.

П. для галення.

памаладзе́лы, -ая, -ае.

Які набыў больш малады выгляд, адчуў сябе маладзейшым.

П. твар.

памаладзе́ць гл. маладзець.

памале́ньку, прысл.

1. Патроху, невялікімі долямі.

Есці п.

2. Не спяшаючыся, паціху.

Старасць ходзіць п.

3. Паступова, не адразу.

Боль п. адыходзіць.

4. Асцярожна (разм.).

П., не разбі.

памалі́цца гл. маліцца.

пама́лу, прысл.

1. Не спяшаючыся, паволі.

Ішлі п.

2. Паступова, не адразу.

Туман п. рассейваўся.

3. Асцярожна (разм.).

П., не зваліся!