Verbum

пала́ціць гл. лаціць.

пала́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Гарэць яркім полымем.

Палаюць дровы ў печы.

2. перан. Станавіцца чырвоным, гарачым ад прыліву крыві.

Твар палаў.

3. перан., чым. Быць ахопленым якім-н. пачуццём, быць узбуджаным.

П. каханнем да каго-н.

пала́ць² гл. апалаць.

па́лачка гл. палка.

палачкападо́бны, -ая, -ае (спец.).

Які па форме нагадвае палачку, кароткую рыску.

Палачкападобныя бактэрыі.

па́лачны гл. палка.

пала́ш, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Халодная ручная зброя з доўгім прамым клінком.

|| прым. пала́шны, -ая, -ае.

пала́яцца гл. лаяцца.

палеа...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да старажытных эпох, да глыбокай старажытнасці, напр.: палеаазіяты, палеаазіяцкі;

2) які мае адносіны да палеанталогіі, палеанталагічны, напр.: палеабатаніка, палеазаалогія;

3) які мае адносіны да вывучэння глыбокай старажытнасці, напр.: палеапаталогія, палеарэнтгеналогія, палеафіталогія.

палеагра́фія, -і, ж.

Навука аб развіцці пісьменства і старажытных рукапісах, мэта якой вызначыць час і месца іх узнікнення паводле знешняга выгляду і пісьма.

|| прым. палеаграфі́чны, -ая, -ае.