Verbum

галіфэ́, нескл., н.

Штаны, якія аблягаюць калені і расшыраюцца вышэй.

га́ліцца, га́люся, га́лішся, га́ліцца; незак., на каго-што (разм.).

Квапіцца, імкнуцца завалодаць чым-н.

Г. на чужое дабро.

галіцы́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова ці выраз, запазычаныя з французскай мовы.

галі́ць, галю́, го́ліш, го́ліць; го́лены; незак., каго-што.

Зразаць брытвай валасы, брыць.

Г. бараду.

|| зак. пагалі́ць, -галю́, -го́ліш, -го́ліць; -го́лены.

|| звар. галі́цца, галю́ся, го́лішся, го́ліцца; зак. пагалі́цца, -галю́ся, -го́лішся, -го́ліцца.

|| наз. гале́нне, -я, н.

га́лка¹, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Птушка сямейства крумкачовых з шэрым або чорным апярэннем.

|| памянш. га́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. галчы́ны, -ая, -ае.

га́лка², -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Тое, што і галушка (у 1 знач.).

|| памянш. га́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. га́лачны, -ая, -ае.

галкі́пер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і варатар.

|| прым. галкі́перскі, -ая, -ае.

галлё, -я́ і го́лле, -я, н., зб.

Дробнае сучча, сухія галіны дрэў.

Назбіраць галля (голля).

гало́вачка гл. галава.

гало́дны, -ая, -ае.

1. Які адчувае голад, ненакормлены.

Г. прысмакаў не пытае (прымаўка).

2. Выкліканы голадам.

Галодная смерць.

3. Бедны на прадукты харчавання, неўраджайны.

На год два Юр’і, ды абодва дурні: увосень халодны, а вясной г. (прыказка).

4. Недастатковы для задавальнення патрэбы ў ежы, у сродках жыцця.

Г. заработак.

◊

На галодны жывот (разм.) — галодны, не пад’еўшы.