Verbum

папе́рчына гл. папера.

папе́рчыць гл. перчыць.

пап’е́-машэ́, нескл., н.

Папяровая маса, змешаная з клеем, гіпсам, з якой шляхам прасавання вырабляюць розныя прадметы.

Вырабы з п.

папіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што. Піць патроху.

Сядзяць, каву папіваюць.

2. Пакрыху, але не часта піць спіртное, п’янстваваць (разм.).

Пачаў п.

папікну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., каго (што).

Выказаць каму-н. незадавальненне, дакор, папракнуць.

Настаўнік папікнуў вучня за легкадумнасць.

|| незак. папіка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

папільётка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Кавалачак паперы або тканіны, на якую накручваюць пасмы валасоў для завіўкі.

|| прым. папільётачны, -ая, -ае.

папі́рус, м.

1. -а і (зб.) -у, мн. -ы, -аў. Трапічная травяністая расліна сямейства асаковых.

2. -у. Матэрыял для пісьма, які вырабляўся з гэтай расліны егіпцянамі і інш. старажытнымі народамі.

Скруткі папірусу.

3. -а, мн. -ы, -аў. Рукапіс на такім матэрыяле.

|| прым. папі́русны, -ая, -ае і папі́русавы, -ая, -ае.

папіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; зак.

1. што і без дап. Правесці некаторы час за пісаннем чаго-н.

2. каго-што. Занесці ў спіс усё, многае або ўсіх, многіх (разм.).

П. усіх у гурток.

◊

Нічога не папішаш (разм.) — нічога не зробіш, іншага выйсця няма, даводзіцца мірыцца з тым, што ёсць.

папі́сваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Час ад часу, зрэдку пісаць.

П. вершы.

папіха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак., чым.

Адштурхвацца ад чаго-н.

П. шастом, плывучы ў лодцы.