Verbum

гарэ́заваць, -зую, -зуеш, -зуе; -зуй; незак.

Сваволіць, дурэць.

гарэ́злівы, -ая, -ае.

Свавольны, непаседлівы.

Г. хлапчук.

|| наз. гарэ́злівасць, -і, ж.

гарэ́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і гарэза.

|| ж. гарэ́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

гарэ́знічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і гарэзаваць.

гарэ́лка¹, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Прыстасаванне для спальвання гаручай вадкасці, газу.

Пліта на чатыры гарэлкі.

|| прым. гарэ́лачны, -ая, -ае.

гарэ́лка², -і, ДМ -лцы, ж.

Моцны алкагольны напітак.

○

Царская гарэлка — сумесь азотнай кіслаты з салянай.

|| ласк. гарэ́лачка, -і, ДМ -чцы, ж.

|| прым. гарэ́лачны, -ая, -ае.

гарэ́лкі, -лак.

Народная гульня, удзельнікі якой стаяць парамі, а той, хто «гарыць», стаіць наперадзе і па сігнале ловіць аднаго з першай пары, якая разбягаецца ў розныя бакі.

гарэ́лы, -ая, -ае.

Абпалены, папсаваны агнём, але не да канца спалены.

Г. блін.

Запахла гарэлым (наз.).

гарэлье́ф, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Скульптурны твор, у якім фігура выступае над плоскасцю больш чым на палавіну свайго аб’ёму.

|| прым. гарэлье́фны, -ая, -ае.

гарэ́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Жаночая палавіна дома ў мусульман.

2. зб. Жонкі і наложніцы мусульманіна.

|| прым. гарэ́мны, -ая, -ае.