Verbum

паслу́га, -і, ДМ -лу́зе, мн. -і, -лу́г, ж.

1. Дзеянне, якое прыносіць карысць, дапамогу іншаму.

Сяброўская п.

Прапанаваць свае паслугі.

Мядзведжая п. (няўмелая дапамога, паслуга, якая прыносіць толькі шкоду).

2. мн. Бытавыя выгоды, якія даюцца каму-н.

Усе віды паслуг.

Бюро добрых паслуг.

Камунальныя паслугі (водаправод, асвятленне і пад.).

паслугава́ць гл. слугаваць.

паслуга́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (пагард.).

Той, хто імкнецца выслужыцца перад кім-н., саўдзельнік у чым-н.

|| ж. паслуга́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

паслу́жлівы, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і услужлівы.

|| наз. паслу́жлівасць, -і, ж.

паслужны́, -а́я, -о́е.

У выразе: паслужны спіс — дакумент са звесткамі аб праходжанні службы.

паслужы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; зак.

1. гл. служыць.

2. Пабыць некаторы час, служачы дзе-н.

Паслужыў тры гады ў ваенна-марскім флоце.

паслу́хацца гл. слухацца.

паслу́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

1. гл. слухаць.

2. Правесці некаторы час, слухаючы.

П. лекцыю.

П. музыку.

Паслухайце, што я вам скажу.

паслухмя́ны, -ая, -ае.

Такі, які слухаецца, пакорны.

П. хлопчык.

|| наз. паслухмя́насць, -і, ж.

паслу́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Прыслужнік у манастыры, які рыхтуецца стаць манахам.

|| ж. паслу́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. паслу́шніцкі, -ая, -ае.