Verbum

апе́ць, апяю́, апяе́ш, апяе́; апяём, апеяце́, апяю́ць; апе́й; апе́ты; зак., каго-што (высок.).

Уславіць, усхваліць (у вершах, песнях).

А. герояў.

|| незак. апява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

апе́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

Каменны або гліняны падмурак печы.

апілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак., што.

Апрацаваць пілою, напільнікам.

А. бервяно.

|| незак. апіло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апіло́ўванне, -я, н. і апіло́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. апіло́вачны, -ая, -ае.

А. станок.

Апіловачныя работы.

апі́лкі, -лак.

Дробныя частачкі матэрыялу, якія ўтвараюцца пры апрацоўцы яго пілой, напільнікам, пілавінне.

Драўняныя а.

Металічныя а.

|| прым. апі́лачны, -ая, -ае і апі́лкавы, -ая, -ае.

апіра́цца гл. абаперціся.

апіра́ць гл. абаперці.

апі́рышча, -а, н. (разм.).

Тое, што і апора (у 2 знач.).

Трэба шукаць нейкага а. ў жыцці.

апіса́льніцтва, -а, н.

Апісанне без спробы абагульнення, ацэнкі, вывадаў.

Захапленне аўтара апісальніцтвам.

апіса́льны, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе апісанне, абмежаваны адным апісаннем.

Апісальная частка даследавання.

|| наз. апіса́льнасць, -і, ж.

апіса́нне, -я, н.

1. гл. апісаць.

2. Слоўная абмалёўка каго-, чаго-н, сачыненне, укладанне, у якім што-н. апісваецца.

Геаграфічныя апісанні.