Verbum

паскупі́цца гл. скупіцца.

паску́рчвацца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -аецца; -аемся, -аецеся, -аюцца; зак.

Скурчыцца — пра ўсіх, многіх ці ўсё, многае.

паску́рчваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Скурчыць усіх, многіх або ўсё, многае.

паску́сваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Скусіць усё, многае.

паслабе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. Стаць слабейшым.

П. здароўем.

2. Аслабнуць — пра ўсіх, многіх.

пасла́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., што.

1. Аслабіць, зрабіць менш тугім, нацягнутым, закручаным.

П. гайку.

П. вяроўку.

2. Зменшыць сілу, напружанасць чаго-н.

П. увагу да чаго-н. П. націск.

|| незак. паслабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. паслабле́нне, -я, н.

паслабле́нне, -я, н.

1. гл. паслабіць.

2. Залішняя паблажлівасць, зніжэнне патрабавальнасці.

Ніякіх паслабленняў гультаям.

пасла́бнуць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -не; -нем, -неце, -нуць; пасла́б, -бла; зак.

Аслабнуць — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае.

Вяроўкі паслаблі.

паслане́ц, -нца́, мн. -нцы́, -нцо́ў, м.

Асоба, пасланая куды-н. з якім-н. даручэннем, заданнем.

пасла́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Пісьмовы зварот дзяржаўнага дзеяча (ці грамадскай арганізацыі) да другога (ці да другой арганізацыі) па якім-н. важным дзяржаўным, палітычным пытанні.

П. прэзідэнта кангрэсу.

2. Увогуле — пісьмо, пісьмовы зварот (уст. і іран.).

Страснае п.

3. Літаратурны твор у форме звароту да каго-н.