Verbum

забудо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто будуецца, забудоўваецца на адведзеным участку.

Індывідуальныя забудоўшчыкі.

Завод-з.

|| ж. забудо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

забулды́га, -і, мн. -і, -ды́г, м. (разм., пагард.).

Шалапутны чалавек, які спіўся, вядзе амаральнае жыццё.

забуртава́ць гл. буртаваць.

забуці́ць гл. буціць.

забы́цца, -бу́дуся, -бу́дзешся, -бу́дзецца; -бу́дзься; зак.

1. Тое, што і забыць (разм.).

З. прозвішча знаёмага.

З. пра даручэнне.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Не захавацца ў памяці.

Тое здарэнне ўжо амаль забылася.

|| незак. забыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

забыццё, -я́, н.

1. Стан, пры якім чалавек траціць памяць.

Упасці ў з.

2. Стан непрытомнасці, трызнення.

Разам наплывае з.

◊

Аддаць забыццю — лічыць забытым што-н.

забы́ць, -бу́ду, -бу́дзеш, -бу́дзе; -бу́дзь; -бы́ты; зак.

1. каго-што або пра каго-што, на каго-што або аб кім-чым. Перастаць помніць; страціць успамін пра каго-, што-н.

З. старое (пра старое, на старое).

З. і думаць пра гэта (перастаць успамінаць, спадзявацца на што-н.).

2. што, пра каго-што, аб кім-чым і з інф. Упусціць з памяці, не ўспомніць.

З. адрас знаёмага.

З. пра даручэнне (аб даручэнні).

3. каго-што. Пакінуць дзе-н., не захапіць з сабой па няўважлівасці.

З. парасон у аўтобусе.

Што я там забыў? (нашто мне там быць; няма чаго мне там рабіць; разм.).

забяга́лаўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -лавак, ж. (разм., пагард.).

Маленькая другаразрадная закусачная з продажам віна, піва.

забяга́ць гл. забегчы.

забяле́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Пачаць бялець (у 2 знач.).

Забялела на ўсходзе.