Verbum

галаве́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Кусок дрэва, які абгарэў або яшчэ тлее.

галаві́зна, -ы, ж.

Мяса з галавы жывёлы, рыбы як прадукт харчавання.

Міска капусты з галавізнай.

галагра́ма, -ы, мн. -ы, -гра́м, ж.

Аб’ёмнае адлюстраванне, атрыманае галаграфічным метадам.

|| прым. галагра́мны, -ая, -ае.

галагра́фія, -і, ж.

Спосаб атрымання аб’ёмнага адлюстравання, заснаваны на ўзаемным дзеянні (накладанні адной на адну) светлавых хваль.

|| прым. галаграфі́чны, -ая, -ае.

галагу́цкі, -ая, -ае (разм.).

Галандскі (пра пароду курэй).

Г. певень.

галада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Адчуваць недахоп у ежы на працягу доўгага часу; пастаянна недаядаць.

Хто ўлетку цяньку шукае, той узімку галадае (прыказка).

2. Устрымлівацца ад яды з пэўнай мэтай.

Г. адзін дзень на тыдні.

|| наз. галада́нне, -я, н.

галада́ючы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Той, хто галадае.

|| ж. галада́ючая, -ай, мн. -ыя, -ых.

галадо́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, мн. -і, -до́вак, ж.

1. Голад (у 2 знач.; разм.).

2. Адмаўленне ад ежы ў знак пратэсту.

Трымаць галадоўку.

галадра́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм., пагард.).

Абадранец, бядняк.

|| ж. галадра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

галаду́ха, -і, ДМ -ду́се, ж. (разм.).

Голад (у 2 знач.), галодны час.

Аслабець з галадухі.