Verbum

падсява́нне гл. падсеяць.

падсява́ць гл. падсеяць.

падсяда́ць гл. падсесці.

падсядзёлак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Частка конскай вупражы — скураная падушка на пярэдняй частцы спіны, якая з’яўляецца апорай для паска.

|| прым. падсядзёлкавы, -ая, -ае.

падсячы́ і падсе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак.

1. што. Надсячы знізу.

П. дрэва.

2. што і чаго. Насячы дадаткова, яшчэ трохі.

П. дроў.

3. што. Тузануць за вуду ў той момант, калі рыба бярэцца на кручок.

|| незак. падсяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падсяка́нне, -я, н. і падсе́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

падта́кваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каму-чаму (разм.).

Слухаючы чужую гаворку, выказваць згоду, адабрэнне, часта вымаўляючы «так».

Ён меў звычку п.

|| аднакр. падта́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні́.

|| наз. падта́кванне, -я, н.

падта́лы, -ая, -ае.

Які злёгку падтаў, растаў.

П. снег.

падтасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што.

1. Тасуючы, падабраць, укласці ў якім-н. парадку з мэтай падману.

П. карты.

2. перан. Наўмысна сказіць, падабраўшы выгаднае і выкінуўшы супярэчлівае.

П. факты.

|| незак. падтасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падтасо́ўванне, -я, н. і падтасо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

падта́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Растаць крыху, знізу ці з краёў.

Снег падтаў.

|| незак. падтава́ць, -тае́.

падтачы́ць, -тачу́, -то́чыш, -то́чыць; -то́чаны; зак.

1. што. Натачыць крыху.

П. сякеру.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Пашкодзіць, раз’ядаючы знутры, знізу (пра чарвей і пад.).

Шашаль падтачыў бярвенне.

3. перан., каго-што. Аслабіць, прывесці ў заняпад.

Падточанае здароўе.

Гэта хвароба падтачыла яго.

|| незак. падто́чваць, -аю, -аеш, -ае.