Verbum

паклява́ць², -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й, -лява́ны; незак., што.

Абтыкаць пазы, дзіркі пакуллем.

паклясці́ся гл. клясціся.

пако́вачны гл. пакоўка².

пако́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Асобнае памяшканне для жылля ў кватэры.

Ізаляваны п.

2. мн. Раскошныя жылыя памяшканні ў царскім палацы.

○

Прыёмны пакой — памяшканне ў бальніцы для прыёму хворых і аказання ім медыцынскай дапамогі.

|| прым. пакаёвы, -ая, -ае (да 1 знач.).

пако́лваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Зрэдку злёгку калоць.

У грудзях паколвае (безас.).

пако́лькі, злуч.

Таму што, так як.

П. ты там сёння будзеш, то я туды не пайду.

пако́ра, -ы, ж.

1. Поўнае падпарадкаванне, пакорнасць.

Хрысціянская п.

2. Паслушэнства, пакорлівае прыняцце лёсу.

Прыняць патрабаванні з пакораю.

пако́рлівы, -ая, -ае.

Паслухмяны, падатлівы; які выражае пакору.

П. характар.

П. тон.

|| наз. пако́рлівасць, -і, ж.

пако́с, -у, м.

1. Месца касьбы.

Лясны п.

2. Касьба або час касьбы.

Пачынаецца п.

3. мн. -ы, -аў. Тое, што і пракос.

|| прым. пако́сны, -ая, -ае.

пако́ст, -у, М -сце, м.

Спецыяльна апрацаваны алей або тлушч, што прымяняецца для прыгатавання фарбаў, лакаў, кіту і пад.