Verbum

гарну́цца, гарну́ся, го́рнешся, го́рнецца; гарні́ся; незак.

1. да каго-чаго. Пяшчотна туліцца, лашчыцца.

Г. да мацеры.

2. перан. Старацца быць бліжэй да каго-н., сімпатызуючы каму-н. або маючы на ўвазе якую-н. выгаду.

Г. да дзяўчыны.

Радня да радні горнецца.

3. Мець ахвоту да чаго-н.

Г. да працы.

гарну́ць, гарну́, го́рнеш, го́рне; гарні́; незак., каго-што.

1. Выцягваць, выграбаць што-н. дробнае, збіраючы ў адно месца.

Г. бульбу з печы.

2. перан. Набываць надта многа чаго-н. для сябе; прагна хапаць.

Ён горне да сябе ўсё.

3. Пяшчотна прыхіляць, туліць да сябе.

Маці гарнула сына да грудзей.

Ведаю, куды ты горнеш (перан.: схіляеш думку, справу).

4. Прыцягваць, прывабліваць (разм.).

Тэатр гарнуў і вабіў моладзь.

гарну́шак, -шка, мн. -шкі, -шкаў, м. (разм.).

Невялічкі гаршчок.

|| прым. гарну́шкавы, -ая, -ае.

гарня́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

1. Тое, што і горнарабочы.

2. Горны інжынер або студэнт горнай навучальнай установы.

|| прым. гарня́цкі, -ая, -ае.

гаро́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Тое, што і агарод.

|| прым. гаро́дны, -ая, -ае.

гаро́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і агароднік.

|| ж. гаро́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. гаро́дніцкі, -ая, -ае.

гаро́дніна, -ы, ж., зб.

Тое, што і агародніна.

|| прым. гаро́днінны, -ая, -ае.

гаро́дніцтва, -а, н.

Тое, што і агародніцтва.

гаро́днічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і агароднічаць.

гаро́дчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тое, што і агародчык.

|| прым. гаро́дчыкавы, -ая, -ае.