Verbum

арэагра́фія

(ад гр. Ares = імя бога вайны ў старажытнагрэчаскай міфалогіі + -графія)

раздзел планетнай астраноміі, які вывучае і апісвае паверхню Марса.

арэа́ды

(гр. Oreiades)

німфы гор у антычнай міфалогіі.

арэа́л

(лац. area = плошча, прастора)

1) прыродная зона распаўсюджання пэўнага віду раслін, жывёл;

2) вобласць распаўсюджання якой-н. з’явы, карысных выкапняў і г.д. (напр. а. еўрапеоіднай расы, лінгвістычны а.).

арэало́гія​¹

(ад арэал)

раздзел біягеаграфіі, які даследуе арэалы асобных таксонаў жывых арганізмаў.

арэало́гія​²

(ад гр. Ares = імя бога вайны ў старажытнагрэчаскай міфалогіі + -логія)

раздзел планеталогіі, які вывучае планету Марс.

арэапа́г

(ад гр. Areios pagos = узгорак бога вайны Арэса ў Афінах)

1) вышэйшы судова-палітычны орган у Стараж. Афінах;

2) перан. сход аўтарытэтных асоб для вырашэння якіх-н. пытанняў.

арэ́ка

(парт. areka, ад малайск. areca)

пальма з буйным перыстым лісцем, пашыраная ў тропіках Азіі; змяшчае ў насенні алкалоіды, што дазваляе выкарыстоўваць яго як дамешку да бетэлю.

арэ́на

(лац. arena = пясок)

1) пакрытая пяском пляцоўка ў цэнтры старажытнарымскага амфітэатра, на якой адбываліся баі гладыятараў, конныя спаборніцтвы і інш.;

2) круглая пляцоўка ÿ цырку для выступленняў;

3) перан. поле дзейнасці (напр. літаратурная а., палітычная а.).

арэнаві́русы

(ад лац. arena = пясок + вірусы)

група вірусаў жывёл і чалавека, якія маюць тонкія гранулы, падобныя да пясчынак, і агульны антыген.

арэналіхе́ны

(ад лац. arena = пясок + гр. leichen = лішайнік)

лішайнікі, якія пасяляюцца пераважна на беднай пясчанай глебе; прадстаўлены родамі карнікулярыя, кладзіна, кладонія, стэрэакаўлан, цэтрарыя.